The server can not find the requested page:
Padłam na kanapę. Po jednej z najfajniejszych prac domowych wszech czasów. Przez ostatnie półtorej godziny uczyłam się, jak olejować blat. Drewniany blat kuchenny. Uczyłam się przez praktykę. To było tak ciekawe doświadczenie, że zmotywowałam się do napisania spontanicznej notki na ten temat.
Dzisiaj wiedza praktyczna + moje indywidualne emocje – takie posty lubię najbardziej!
Metamorfoza mojej kuchni to nieustannie jeden z najpopularniejszych wątków na blogu. Trzyma moje statystyki przy życiu, ciągle ktoś wpada na niego w wyszukiwarce, a ja z dumą zgarniam morze pochwał za realizację swojego wnętrzarskiego projektu. Dochodzą do mnie głosy, że utrzymuję w niektórych z Was niedosyt i chętnie czytalibyście więcej podobnych materiałów. Dlatego dziś obszernie uzupełniam temat kuchni. Do napisania tego posta zainspirował mnie portal mylionshome
W dziesięciu punktach wymieniam swoje nawyki, obsesje i schematy, które wpływają na niesamowicie dobry odbiór mojej kuchennej aranżacji. Odzieram przed Wami wszystkie swoje kuchenne preferencje. Przekazuję Wam gotowy przepis, jak uzyskać kuchnię na miarę Pinteresta ;-) Po tym poście, po wprowadzeniu drobnych modyfikacji w nawykach, spojrzycie na swoją kuchnię łaskawiej, polubicie ją na nowo i wzbudzicie świetne wrażenie w swoich gościach!
Przerwa świąteczno-noworoczna to najbardziej sprzyjający lenistwu czas roku. Jest dużo świątecznych dni w kalendarzu, dużo jedzenia w lodówkach i straszna pogoda na zewnątrz. Dlatego na ten czas nic nie planuję i bez skrupułów przedłużam sobie labę do Nowego Roku – zupełnie jak w czasach szkolnych. Żeby odetchnąć po Świętach, żeby zdążyć podsumować mijający rok, żeby zaplanować nowe strategie, żeby nastawić się dobrze na intensywną pracę od 2 stycznia. To czas na bliskość i czułość; czas na siedzenie w domu bez planu, na czytanie, na spacery po udekorowanym mieście, na odwiedzanie ulubionych knajpek. To czas na delektowanie się domowym ciepłem we wszystkich formach.
Kilka akapitów o moim przedświątecznym nastroju.
Dni zupełnie zwyczajne, niespieszne, nieskomplikowane to ostatnio moje ulubione. Lubię, kiedy kalendarz nie wypełnia się zajętymi godzinami, a ja mogę oddawać się rzeczom absolutnie prostym, w towarzystwie ludzi najważniejszych. Najwięcej takiego czasu rozbija się oczywiście wokół weekendów i to je wynoszę na piedestał. Im jestem starsza, tym więcej wartości widzę w prostocie, tym bardziej nie chcę nigdzie pędzić, tym prostsze cieszą mnie zajęcia.
W weekendy mam czas na wzmożone myślenie i marzenia. Wychodzimy wtedy na spacery, jemy gofry, spotykamy się z Rodziną, gramy w planszówki, jeździmy na rolkach i rowerze, bawimy się ze zwierzętami, dopieszczamy dom, czytamy, długo śpimy, pijemy kawę w odświętnych filiżankach… Wtedy mamy wszystko!
Wakacje szybko weryfikują gust i potrzeby. Pakując się na wyjazd mam ochotę otaczać się tylko ulubionymi, najładniejszymi, jednocześnie najwygodniejszymi i sprawdzonymi rzeczami. Nie zostawiam miejsca na „może być” i „średnio”. Lista rzeczy do spakowania powiela się więc w praktyce z listą moich codziennych ulubieńców, tylko w ilości kompaktowej.
Bardzo inspirują mnie materiały dotyczące organizacji życia, domu, szaf, czy walizek. Porównuję swoje systemy i przyzwyczajenia, ciągle uczę się praktycznych drobiazgów – wszystko po to, aby ułatwiać sobie życie. Dzisiaj to ja, przy okazji wakacyjnego wyjazdu, publikuję swoje podsumowanie dotyczące sztuki pakowania.
Spełniłam marzenie. Jedno z dużych i trudnych. Mój domek zyskał nowe serce, przeszczepione jakby wprost z najlepszego magazynu o designie. Jestem tak dumna z mojego dzieła, że nie mam skrupułów się chwalić.
Dzisiejszy post uważam za jeden z merytorycznie najciekawszych w historii bloga. To opis kompletnej metamorfozy mojej kuchni.
Jako pasjonatka litego drewna, pragnąca wypełniać nim każdy domowy kąt (ubolewająca jednocześnie nad jego wysokimi kosztami), zapragnęłam zafundować swojemu mieszkaniu niezwykle uniwersalne surowe skrzynki po jabłkach. Hasło luźno rzucone w rodzinnych kątach zaskutkowało ogólną mobilizacją. Mamusia do zadania podeszła niezwykle ambitnie, bo następnego dnia mój samochód załadowany został 4 sztukami, w tym jedną pełną pachnących jabłuszek. Na mądre zagospodarowanie czeka więc wieża z drewnianych skrzynek i 15 kilogramów jabłek…
Wpis mający zapoczątkować cykl wnętrzarski, został wyparty przez wpis kulinarny. Bo to jabłuszka oczekiwały ode mnie natychmiastowej uwagi.
W dzisiejszym wpisie dużo się dzieje. Ale w aktualnie trwającym przedświątecznym okresie dzieje się jeszcze więcej! Dlatego postanowiłam dopasować się do panujących nastrojów i trendów.
Chcąc hasłowo nakreślić temat tego świątecznego wpisu, informuję, że na poniższych zdjęciach znajdują się:
Czyli miszmasz tego, co ostatnio szczególnie polubiłam i co można w tej chwili znaleźć w moim otoczeniu (choć niekoniecznie w tak idyllicznych scenach jak te na zdjęciach z sesji ;-))
Zapraszam do siebie!
15 lat temu, podobnie jak moje koleżanki, byłam wierną fanką Filipinki – przez całą podstawówkę zbierałam każdy numer, żeby marzyć o niedostępnych kosmetykach i ubraniach. Żywot mojej obszernej kolekcji skończył się podczas przeprowadzki do Torunia, kiedy kolorowe, kredowe kartki posłużyły mi do owijania filiżanek i talerzy przed spakowaniem do kartonu.
Od tamtej pory do żadnego magazynu nie pałałam miłością tak wielką i prawdziwą. Do początku roku 2015, kiedy moja potrzeba inspiracji wkroczyła na nowy poziom i zaczęłam szukać ich poza internetem.