Przez resztę zimy będziecie patrzeć na moją nową kurtkę. Zielona parka z Zary zawładnęła moim wizerunkiem.

Zapomniałam, czym jest lifestyle.

Mam tu naprawdę dobrą książkę motywacyjną na nowy rok.

Już tytuł sugeruje, że w książce czekają na nas drogocenne informacje o sekretach ludzi, którym się udało. Wizja ich poznania jest kusząca.

Hasła przewodnie, które mogę przypisać do tej książki, to zarządzanie czasem, kształtowanie nawyków, rzeczy ważne, ale nie pilne, rytuały, rutyna, silna wola, wydajność. Tak, to poradnik o zarządzaniu czasem.

Kupiłam piękną koszulę. W kwiaty. Na zimę. Musiałam zrobić coś odświeżającego swojemu wizerunkowi, bo umarłabym z szarego przygnębienia.

W moje ręce trafiły kosmetyki Kiehl’s, które tak polubiłam, że zasłużyły na samodzielną blogową notkę.

Przerwa świąteczno-noworoczna to najbardziej sprzyjający lenistwu czas roku. Jest dużo świątecznych dni w kalendarzu, dużo jedzenia w lodówkach i straszna pogoda na zewnątrz. Dlatego na ten czas nic nie planuję i bez skrupułów przedłużam sobie labę do Nowego Roku – zupełnie jak w czasach szkolnych. Żeby odetchnąć po Świętach, żeby zdążyć podsumować mijający rok, żeby zaplanować nowe strategie, żeby nastawić się dobrze na intensywną pracę od 2 stycznia. To czas na bliskość i czułość; czas na siedzenie w domu bez planu, na czytanie, na spacery po udekorowanym mieście, na odwiedzanie ulubionych knajpek. To czas na delektowanie się domowym ciepłem we wszystkich formach.

Kilka akapitów o moim przedświątecznym nastroju. 

Są marki, które pojawiają się w moim życiu i szybko stają się uprzywilejowane. Mam kilka swoich ulubionych. Takich ponad wszystkie. Których nie wymieniam, bo mi pasują. Ulubione metki odzieżowe wymieniałam w ostatnim wpisie. Dziś krótka notka o produktach kosmetycznych zasługujących na moje pisemne uznanie.

Koniec roku to podsumowania. Bardzo je lubię, bo wymuszają szerszą perspektywę spojrzenia i dystans do minionych zdarzeń. Są też najlepszym punktem wyjścia do planowania nowych. Dziś o moim stylu.

Piszę o obecnym ubraniowym guście, o podejściu do mody, o posiadanych zasobach i o liście marzeń. O przerobionych błędach i przełomach. O wszystkim, co do tej pory wypracowałam w relacji ze swoimi ciuchami, w relacji ze sobą. Postarałam się o kompleksowe studium swojego przypadku.

To także osobisty rachunek sumienia, podsumowanie tego, jak zmieniło się moje nastawienie do martyguzowskiej.pl przez prawie dwa lata istnienia (w styczniu będziemy świętować urodziny).

Omawiając swój styl opieram się o jesienne realia, bo to niestety najdłuższa i najbardziej reprezentatywna aura w polskich warunkach.

Patrzcie i oceniajcie.

Aimee Song to jedna z najpopularniejszych blogerek świata. Magazyn „Forbes”umieścił ją na swojej liście 30 największych biznesowych talentów przed trzydziestym rokiem życia, a „The Business of Fashion” uznał za postać kształtującą światowy rynek mody. To daje wyobrażenie jej internetowej potęgi ;-) Współpracuje z najlepszymi markami, uczestniczy w najbardziej prestiżowych wydarzeniach branży, przemierza świat. Wszystko to na bieżąco dokumentuje i udostępnia w mediach społecznościowych oraz na blogu, kreując utopijny luksusowy styl życia, do którego wzdychają miliony jej fanów. A kolejne miliony nim gardzą.

Niedawno o swojej pracy influencerki napisała książkę, w której opowiedziała o technicznych aspektach osiągniętego sukcesu. Nie mogłam jej nie kupić i nie przeczytać. Piszę dlaczego.